Palata Šenbrun je bivša carska ljetnja rezidencija i smatra se ne samo glavnom atrakcijom Beča, već i jednim od najvažnijih arhitektonskih, kulturnih i istorijskih spomenika u Austriji i simbolom moći dinastije Habzburg.
Veliku turističku popularnost doživjela je šezdesetih godina prošlog vijeka, od kada je svake godine posjećuje sve veći broj turista, pa danas ima i do tri miliona posjetilaca godišnje. Takođe se smatra jednim od najimpresivnijih baroknih kompleksa Evrope.
Pogledajte video: Romantični Beč
Istorija Šenbruna (i drugih važnih zdanja koja su mu prethodila) počinje još u 14. vijeku. Krajem 17. vijeka car Leopold I angažovao je baroknog arhitektu Johana Bernharda Fišera fon Erlaha koji se školovao u Rimu, da projektuje palatu za lov za svog sina, krunskog princa Jozefa, kasnije cara Jozefa I. Ova palata došla je na mjesto „dvorca za užitke“ (château de plaisance) carice Eleonore Gonzaga, izgrađenog 1642. godine. Palata Jozefa I tokom 18. vijeka će prerasti u carsku rezidenciju. Za vladavine Marije Terezije, kao ljetnja rezidencija, Šenbrun je postao centar dvorskog života, u koji su dolazili i vodeći evropski državnici.
Inače, u Šenbrunu je za caricu Mariju Tereziju nastupao i Volfgang Amadeus Mocart, i to 1772. godine kada je imao samo šest godina, a svirao je zajedno sa svojom starijom sestrom u Galeriji ogledala.
Schönbrunn bukvalno znači prelijepi izvor. Prema legendi, imanje je dobilo ime po izvoru koji je 1612. godine tokom lova otkrio car Mateus, a prvi pisani dokaz o ovom imenu potiče iz 1642.
Jedan od simbola habzburške moći na imanju Šenbrun su takozvane „Rimske ruševine“, nekada poznate pod imenom „Ruševine Kartagine“. Ova asocijacija na Habzburge kao nasljednike istorijskog Rimskog carstva zapravo je izgrađena 1778. godine, a dio je nekada popularnog trenda izgradnje vještačkih ruševina koji je nastao u Engleskoj u 18. vijeku.
Oranžerija, koju je izgradio car Franc I (Štefan) 1754. godine, dugačka je 189 metara, što je čini najdužom baroknom oranžerijom na svijetu (druga je ona u Versaju). Napravljena tako da tokom zime zaštiti citrusno drveće i druge osjetljve biljke, šenbrunska Oranžerija je ubrzo postala i mjesto održavanja proslava, predstava i koncerata, uglavnom zahvaljujući činjenici da je to bio jedini dio palate koji se stalno grijao. Danas se tradicija nastavlja, pa se u Oranžeriji održavaju koncerti poznatih djela Štrausa i Mocarta.
Palata Šenbrun preživjela je kao savršen primjer barokne arhitekture imperijalnog Beča. Zato se od 1996. godine nalazi na Listi svjetske baštine.
Kada je carska porodica napustila Šenbrun nakon Prvog svjetskog rata, posluga je zadržala pravo da ostane u svom domu na imanju. Postojala je inicijativa da se palata pretvori u dom za djecu i centar za obučavanje nastavnika, ali zbog njenih dimenzija bilo je previše teško zagrijevati i održavati je. I drugi planovi za palatu uskoro su napušteni, pa je Šenbrun otvoren kao spomenik i muzej, a tridesetih godina 20. vijeka bivše carske odaje je već posjećivao veliki broj „turista“.
Inače, nakon Drugog svjetskog rata, britanske snage su koristile djelove Šenbruna za potrebe svoje administracije, a britanska vojska je ovdje održavala proslave i parade.
Uživajte u ljepotama Šenbruna u organizaciji turističke agencije Kosmopolit!
